Er valt in 'Zomervlucht' bij wijze van spreken geen mus van het dak zonder dat het iets betekent. Saltsman, de achternaam van de hoofdpersoon - eens een befaamd concertpianist en auteur van een in vele talen vertaald standaardwerk over Bachs 'Kunst der Fuge' maar als componist creatief volkomen in het slop geraak - lijkt te zijn samengesteld uit Salzburg (geboorteplaats van Mozart) en Schumann (de krankzinnig geworden componist die door vingerverlamming geen pianist kon worden). De mooie zwarte pianiste met wie hij in New York, waar hij op uitnodiging van zijn oude studievriend Jef Doornik een lezing geeft, een kortstondige verhouding beleeft, heet Mariëlle Vargas (naar de beroemde tekenaar van de Esquire-girls Alberto Vargas?), maar noemt hij eenmaal Clara (voornaam van Schumanns vrouw, de pianovirtuoze). De roman wemelt ook van de spiegeleffecten: de voornaam van de musicus (Reinier), een foto van de kleine Reinier op de arm van zijn eveneens Reinier geheten grootvader op wie hij thans sprekend lijkt, etc. Een boek waar al lezende heel wat uit te halen valt.