Silke en Mirthe zijn twee zussen, ze zijn elkaars tegenpolen. Mirthe is een spring-in-het-veld terwijl Silke serieuzer is. Hoewel Mirthe de lieveling is van hun moeder, neemt Silke toch de zorg voor moeder op zich wanneer deze ziek wordt. Hierdoor komt Silke meer te weten over het verleden. De personages zijn zeer verschillend, toch blijft het in het begin moeilijk om ze uit elkaar te houden. Door de beschrijvende stijl komt er veel op je af. Maar al snel komen ze echt tot leven en leer je de karakters appreciëren. Het verhaal wordt vanuit de derde persoon verteld. De schrijfstijl zelf is vlot en raak, zeker wanneer je in het verhaal zit. Rozema kan een helder beeld scheppen van de situatie, wat het verhaal realistischer maakt. Kortom een mooie roman over familiebanden en hoe je ondanks alles toch van elkaar houdt.