Papa loopt met zijn dochter op straat en hij laat haar zien dat er meer is dan je denkt, bijvoorbeeld de mieren die onder een stoeptegel leven. Ze gaan naar oma die verdrietig is omdat opa er niet meer is. De garage van opa wordt afgebroken en zijn stoel is leeg. Met haar ogen dicht ziet het meisje opa toch. Papa en zijn dochter gaan weer verder, vallen in slaap op een grasveldje, waarna hun ijsjes zijn gesmolten; door hun ogen dicht te doen lijkt het alsof het ijs er nog is. Dit prentenboek is in ik-vorm geschreven en gaat over de relatie vader-dochter vanuit de optiek van het meisje. Het is een registratie van zomaar een dag zonder duidelijk verhaal. Volwassenen zullen de emoties herkennen van de vader en oma; voor jonge kinderen blijven sommige zaken te onbenoemd. Op de tekeningen over dubbele pagina's van beeldend kunstenaar Van de Ven staan de centrale figuren duidelijk tegen een schematische achtergrond die ruimte biedt voor fantasie. Alles is 'plat' getekend; er is gebruikgemaakt van zachte kleuren. De eenvoudige tekst staat in de illustraties en belangrijke zinnen worden door de typografie benadrukt. Om dit bijzondere prentenboek te bekijken en te lezen is een volwassene nodig. Vanaf ca. 4 jaar.