Hoofdpersoon Remigius is een oude man die zijn dagen overdenkt in en bij zijn huisje aan de dijk. Hij zit meestal buiten op het oude bankje, pakt af en toe zijn zeis, die tegen de witte abeel staat, om de brandnetels onder deze boom te maaien. Soms pakt hij zijn schetsboek om zijn tekeningen te bekijken. Geleidelijk aan ontvouwt zich het beeld van de oude man, die veel verlies heeft geleden en naar de dood verlangt. Herinneringen aan zijn kindertijd, als jongen en later als student, echtgenoot en vader. Prachtig origineel taalgebruik, de lange zinnen met alliteratie en het gebruik van symboliek roept een verstilde sfeer op. Een engelenkoor geeft om de twee hoofdstukken commentaar op de overpeinzingen van de oude man. Het veelvuldig toegepaste repeteerelement zorgt ervoor dat het verhaal klinkt als een rondedans. De auteur (1948) is vertaler, schreef kinderboeken en kreeg in 2015 de Theo Thijssen Prijs voor haar gehele oeuvre. Roept op om meerdere keren te lezen. Voor selecte groep literaire lezers.