De 39-jarige Ierse Sinéad moet leren omgaan met het feit dat ze terminale kanker heeft. Sinéad, boerendochter en getrouwd met een boer, is zelf succesvol makelaar en heeft drie zonen. Niemand weet van haar ziekte. Zelfs als ze in het ziekenhuis belandt, weet ze het nog verborgen te houden. Ze vertelt, in de eerste persoon, over haar leven, ziekte, jeugd, familie en over haar ziekenhuisverblijf. Haar medepatiënten spelen een belangrijke rol: Margaret Rose die haar familie runt via haar roze-gouden telefoon, een vreemdgaande man die een zwangere tienerdochter heeft, en de dementerende Jane, in het bezit van echtgenoot en negen kinderen, die nooit bezoek krijgt. Langzaam komt de hoofdpersoon in het reine met zichzelf en haar ziekte. Indringend, tragikomisch, goed geschreven zeer Iers sfeervol verhaal, het prozadebuut van deze dichteres. Heel springerig geschreven, met veel korte fragmenten, vaak op indirecte wijze iets duidend en van de hak op de tak springend. Dat maakt het niet altijd makkelijk leesbaar, maar de moeite waard is het zeker. De ‘Observer’ verkoos Feeney tot een van de beste debuterende romanschrijfsters van 2020. De roman staat ook op de shortlist van verschillende literaire prijzen.