Debuutbundel van een Vlaamse dichter (1990) die in Gent taal- en letterkunde studeerde en aan de SchrijversAcademie de opleiding poëzie volgde. Een gedicht van hem werd in 2020 gekozen als het Stadsgedicht van de gemeente Ronse. De bundel bevat 44 vormvrije gedichten met onder meer metaforen die met de zee en met varen hebben te maken. Ze gaan ook over lichamen en sterrenkundige fenomenen (witte dwergen, dubbelplaneet, eclips). Eén gedicht is een verwijzing naar het sonnet 'Impasse' van Martinus Nijhoff. De jury van de Zeef Poëzieprijs, die de dichter in 2021 won, noemde zijn taal eenvoudig en toegankelijk. Dat valt best tegen: als je denkt dat je het snapt, is er een niet te doorgronden beeld. Wel kan de jury worden nagezegd dat zijn gedichten gelaagd zijn en de woordkeuze fris en verrassend. Uitdrukkingen geeft hij soms een intrigerende draai ('ik had voeten in de aarde'). De gedichten maken nieuwsgierig en afhaken wil je niet. Met hun woordenrijkdom komen ze zeker ook tot hun recht als ze met verve vanaf een podium worden gedeclameerd.