Een jonge, naamloze Koreaanse werkt als receptioniste in een vervallen hotel in Sokcho, op de grens tussen Noord- en Zuid-Korea. 's Winters is het een niemandsland. De Franse gast Yan Kerrand zorgt voor opschudding in het leven van de jonge vrouw. Elisa Shua Dusapin is Frans-Koreaans, net als haar hoofdfiguur. ‘Winter in Sokcho’ is een bescheiden novelle. De Engelse vertaling voelt stroef aan. Dusapin beschrijft de Koreaanse identiteit van de hoofdpersoon en haar leeghoofdige vriend, en van haar volstouwende, handtastelijke en eenzame moeder. Haar vader is een afwezige Fransman. Dat is mogelijk de aantrekkingskracht van Kerrand. Hij is een afstandelijke kunstenaar en het is onbekend wat hij tekent, al voelt de lezer dat wel aan. Veel gebeurt er niet in ‘Winter in Sokcho’ en dat ligt aan het verlaten seizoen. Je ziet de worsteling, en soms zelfs walging, van de personages met wie ze zijn en hun drang daaraan te ontsnappen. Verlangen een vorm geven, dat drijft het verhaal.