Ze zijn midlifers. Helen probeert de noodlijdende boekhandel die ze van haar vader overnam voort te zetten en zit diep in de schulden. Leo heeft zijn bedrijf verkocht, stikt in het geld en de vrije tijd en vraagt zich af wat hij met zijn leven aan moet. Ze ontmoeten elkaar, worden verliefd en besluiten het te gaan proberen zonder elkaars verleden een rol te laten spelen in hun relatie en hun leven. Wat niet kan. Ze weten eigenlijk ook niet hoe ze elkaars bestaan kunnen verbinden. En dan is er ook nog die coronapandemie die in de weg zit. De twee geliefden voelen vooral verwantschap en hunkering, maar niet zozeer fysiek. Het is allemaal niet spectaculair en eerder wat tragisch. Noordervliet (1945) weet met veel humor en lekkere taal een eigentijds liefdesverhaal-tegen-wil-en-dank te schetsen. Met scherpe observaties over deze pandemietijd en de veranderingen in het boekenvak. Bij vlagen hilarisch, maar mild naar haar personages, weet zij een niet zo boeiende liefde uit te werken tot een heerlijk liefdesverhaal. Helaas, zonder echt duidelijk te maken hoe zo'n relatie kan werken. Soepel en met humor geschreven eigentijdse liefdesroman over een onwaarschijnlijke maar verrassende liefde in coronatijden.