Na het tragische verlies van haar man en kinderen rijdt Jenna Shaw door het land om een plek te vinden waar ze een einde aan haar leven zou kunnen maken. Een meer in Minnesota lijkt zeer geschikt maar ze wordt gezien door een lokale bewoner. Hij voorkomt de zelfdoding en langzaam maar zeker raken ze in gesprek. Hij blijkt ook veel te hebben meegemaakt en Jenna begint hem te helpen met een nieuw onderzoek naar de aangrijpende gebeurtenissen van meer dan twintig jaar geleden. De plotselinge onthulling van de schokkende waarheid door Jenna na jaren van een politieonderzoek komt niet helemaal realistisch over. Echter centraal in het boek staat de verwerking van rouw en schuldgevoel. Opvallend is de sfeer van acceptatie van het feit dat niet iedereen gelukkig kan zijn en helemaal kan opknappen. Dialogen van de hoofdpersonen laten zien hoe mensen in nood elkaar kunnen ondersteunen. Ze zijn geplaatst in een realistische context en ze komen natuurlijk over. Ook laconieke uitspraken hebben veel betekenis. Een optimistisch boek over pijnlijke onderwerpen zonder simplificaties en clichés.