In dit prachtboek toont politiek dichter en zanger Wolf Biermann (1936) zich een briljant verteller van zijn bewogen eigen levensverhaal. Hij combineert nauwkeurige historische feitelijkheid met persoonlijke passie en brengt die mix met humor en sarcasme, zonder daarbij zichzelf te sparen. Wolf is net zes als zijn vader als communistisch verzetsstrijder en als Jood in Auschwitz vergast wordt. 'Ik groeide op met de opdracht de mensheid te redden, mijn vader te wreken en het communisme te verbreiden', schrijft hij, en in 1953 verhuist hij daarvoor naar de DDR. Tot hij ontdekt dat zijn kritische geest en zijn populariteit in het westen argwanend gevolgd worden door de Stasi. Dat leidt tot een 'Berufsverbot' en zelfs tot 'Ausbürgerung'. Biermanns autobiografie, gebaseerd op dagboeken en - o ironie - op Stasi-rapporten over hemzelf, weerspiegelt een belangrijke periode in de recente Duitse geschiedenis en vooral de tragiek van hen die de schuld van het foute nazi-Duitsland wilden compenseren in de 'goede' DDR en zo ongemerkt in de fuik van het even foute 'Stasi-Duitsland' liepen.