Dit is een zeer intrigerend debuut. Het is onmogelijk de bundel achterelkaar uit te lezen. De personages zoeken een weg door de chaos om zich heen en vinden uiteindelijk een thuis. De gedichten zijn verdeeld over zes hoofdstukken, elk met een begingedicht. Alle zinnen zijn zonder hoofdletters en leestekens, op een enkele vraagteken na. Elke strofe of regel lijkt een heel verhaal te zijn. De inhoudelijke chaos wordt bekrachtigd door de grammaticale chaos. Hoe vaker je de gedichten leest, des te rijker ze worden. Het boek lijkt een lange droom. Je wordt er zelf onrustig van. "[...] je bent zo snel naar deze plek gebracht / dat je nog niet bent aangekomen / je voeten willen weten / je handen tasten af [...] als je klaar bent // kom ik naar je toe // wat wil je dat ik meeneem?" Uit het laatste gedicht spreekt hoop: " [...] het kind dat hier geboren wordt / zal iets achterlaten / zal een bewoner zijn". Voor fijnproevers.