Centraal staat de moeizame vriendschap tussen de meisjes Suzanne en Lize. Ze worden door hun ouders gedwongen om vrienden te worden. Dit groeit uit tot een vriendschap die tientallen jaren standhoudt, maar ook verstikkend is. Ze trekken elkaar aan, versterken elkaar maar stoten elkaar ook af. De auteur schrijft een eerlijk portret over verschillende relaties, tussen vrienden maar ook tussen ouders en kind. Het boek gaat in mindere mate ook over de Bijlmerramp, ook hierbij is er voor een eerlijke benadering gekozen. Het gaat niet zozeer over de ramp en de slachtoffers maar vooral over de mensen die achterblijven en de beslissingen die ze nemen in de nasleep van de ramp. Daarnaast is ook transformatie een thema, zijn we als mensen in staat om echt overnieuw te beginnen? En hoe moeten we omgaan met schuldgevoel? Door de goede uitwerking van de thema's zeker een aanrader.