Hoewel Merel haar vader op z’n sterfbed heeft gezegd dat ze hem heeft vergeven, koestert ze in haar hart nog steeds een wrok tegen hem. De jaren dat ze zijn voetstappen de trap op hoorde komen naar haar kamer blijven haar achtervolgen. Met niemand durft ze hier over te praten. Enkele dagen voor haar huwelijk neemt ze de ingrijpende beslissing te breken met Frans, haar verloofde. Ze vertrekt naar Amsterdam om daar een nieuw leven op te bouwen. Juist in deze stad vindt een gebeurtenis plaats, waardoor ze eindelijk de hulp krijgt die ze zo nodig heeft.

Voor Greetje van den Berg (Zwolle, 1959) is schrijven niet meer weg te denken uit haar leven, of het nu om het schrijven van romans, korte verhalen, teksten, levensverhalen of toespraken gaat. Zoals ze ooit in een interview zei: ‘Schrijven is net zo vanzelfsprekend als ademhalen.’