Dit door de critici goed ontvangen boek van de in eigen land gewaardeerde Duitse auteur (1940) voor de muziekliefhebber is een ode aan de laat herontdekte Italiaanse componist Antonio Vivaldi in faction vorm. Het is een mengeling van zorgvuldig onderzochte en soepel beschreven scènes uit diens leven (met bronvermeldingen), doorspekt met eigen overdenkingen (oorpronkelijk een scenario voor een nooit gemaakte film over Venetië van cameraman Michaël Ballhaus). Schneider mijdt romantische speculaties en behandelt vooral Vivaldi's belangrijke rol als vioolleraar en concertmeester van de meisjes (de 'dochters' uit de titel) aan het Venetiaans weeshuis voor meisjes genaamd Ospedale della Pietà (het eerste vrouwenorkest van Europa, waarvoor hij veel werken schreef) en zijn voorliefde voor twee meisjes (voorop de zangeres Anna Giró, muze, primadonna en zakenpartner). De auteur beschrijft het (muzikale) leven in de vroege 18e eeuw, en de grote invloed van de kerk (Vivaldi koos als gewijd priester voor de muziek, wat hem in Rome niet in dank afgenomen werd) en vorsten authentiek en meelevend.