In de 'Verzamelde Gedichten' van de vroeg overleden Joost Zwagerman (1963-2015) vindt de poëzieliefhebber honderden gedichten en complete eerder gepubliceerde bundels. Zwagerman beheerste het bedenken van gedichten in alle opzichten; hij speelt vaker met zinnen dan alleen met woorden, zodat gedichten soms lezen als passages proza. Duidelijk is dat het schrijven van gedichten voor Zwagerman een verrijking en een troost inhield. Soms vormt een gedicht van enkele woorden een goed gekozen 'mededeling' en soms vraagt de schrijver in een lang verhaal na te denken over hetgeen hem bezighoudt. De afwisseling van eenvoudige gedichten naar zeer gecompliceerde zinnen/verhalen is een boeiende eigenschap van Zwagerman. In de bundel komen alle facetten van het leven ter sprake, van eenzaamheid, natuur tot seks en humor. De bundel mag worden beschouwd als een kostbare erfenis, zij het een deel van zijn erfenis, want Zwagerman schreef immers ook prachtige romans. Voor elke poëzielezer is deze bundel een parel die je niet gemist kunt hebben. Het is een werk om met regelmaat in te zien, steeds opnieuw. Met een voorwoord van Ellen Deckwitz.