De negenentwintigjarige hoofdpersoon van deze tweede roman van de Marokkaans-Nederlandse (1978) heeft mislukkingen achter de rug. Zijn filosofiestudie heeft hij vroegtijdig afgebroken; een eigen café ('Nooit meer slapen') is failliet; een relatie is door onbeheerste agressie tot een abrupt einde gekomen. De man heeft geestdodend werk op de postkamer van een uitgeverij; dat geeft structuur. Hij vindt een katje, raakt vertederd en neemt dit mee naar huis. Dit katje trekt (in zijn intensieve uitgaansleven) de aandacht van de wonderschone Zerline. Een heftige relatie (met de seizoenen mee) ontrolt zich. Andermaal weet hij zijn agressie niet te beteugelen; hij verspeelt de vrouw. Uit spijt, zichzelf analyserend, gebruikt hij een andere vrouw en hij zet die in rolspelen om met zijn agressie te leren omgaan. Deze roman is stilistisch en compositorisch sterk. De menselijke staat van de zwalkende, egocentrische eenling, van wie de geest zowel door filosofie als door gewelddadige films (en drank) wordt gevoed, krijgt in deze breed vertelde roman indrukwekkend gestalte. Een plezier om te lezen. Kleine druk.