Scott Carey verliest steeds meer gewicht, zonder dunner te worden. Bovendien maakt het niets uit of hij kleren aan heeft of niet, het gewicht blijft hetzelfde. Alles wat hij aanraakt lijkt gewichtloos te worden. Zijn uiterlijk verandert niet, zijn conditie wordt veel beter. Een ruzie met de buren wordt verbeterd wanneer hij een buurvrouw helpt een hardloopwedstrijd te winnen. De buren en een bevriende gepensioneerde arts helpen hem tot het einde wanneer zijn gewicht tot nul is afgenomen. Het verhaal geeft weer hoe een onwezenlijke situatie kan leiden tot een hechte band tussen mensen die van elkaar afhankelijk zijn. De hoofdpersoon is totaal ongeloofwaardig, maar de reactie van de mensen om hem heen is totaal aanvaardbaar. De schrijfstijl is vlot, het verhaal is kort, en de afloop is niet voorspelbaar, maar zeer bevredigend. Hoewel er griezelige dingen gebeuren met de hoofdpersoon wordt alles beschreven op een manier die heel normaal lijkt. De lezer wordt van begin af aan geboeid. Men wil weten hoe het gaat aflopen.