Deze bundel met deels eerder gepubliceerde verhalen is een heel bijzonder werk. Als het dat al niet zou zijn door de toevoeging van tien nieuwe verhalen en brieven, dan is het dat zeker door het interview met de psychiater van Biesheuvel Andy Lameijn en de inleiding die zijn vrouw Eva schreef. Niets is kwetsbaarder dan het beschrijven van de binnenwereld van iemand die een leven lang lijdt aan manische depressiviteit. Het uitzonderlijke aan Biesheuvel is zijn vermogen om precies dat te doen. De bundel laat zien dat hij een briljant auteur is, vooral omdat ondanks de droevige achtergrond deze bundel allerminst droevig is. Biesheuvels humor is bitterzoet, zijn stijl ongebroken. Zijn verhaal 'Oh!, Kapitein te zijn...' is een aanmoediging aan iedere lezer en schrijver om de wereldliteratuur te bekijken. Zijn brieven aan Karel van het Reve laten zien hoezeer het schrijfvak en Biesheuvel met elkaar vervlochten zijn. De andere verhalen vormen een bloemlezing uit zijn werk en getuigen van zowel zijn wanhoop als zijn diepe liefde voor zijn vrouw en de literatuur. De bundel is een ode aan een groot auteur (1939-2020).