Verhaal van Daniël Rovers (1975) met vijf hoofdrolspelers en het Rijksmuseum als decor. Drie vrouwen en twee mannen, allen betrokken bij de rondleidingen in het Dumas, het 'Museum van de Dutch Masters'. De jonge Pina, die van thuis uit teksten inspreekt voor audiotours, de tekenleraar Wallerand, kampend met de angst voor het vaderschap dat hem wordt voorgesteld door zijn beste vriendin. Rehab die als nieuwe rondleidster een existentiële crisis doormaakt. Vervolgens de senior-rondleidster Margreet en ten slotte Herbert, een wat oudere, alcoholverslaafde homo. De inleiding is voorbehouden aan de verhollandste Vlaming en museumpromotor Raf De Kesel die, middels een ontworpen helm, een nieuwe museumervaring wil creëren. De roman brengt het verhaal van slechts één dag uit het leven van die vijf personages. Tot zich een calamiteit voordoet, waarna een palet aan bezoekers, elk afzonderlijk, hun beschouwingen geven bij bepaalde schilderijen. Zo wordt de roman een les over het kijken an sich, vaak een satire op musea en vooral een inkijk in menselijke twijfels en onzekerheden. Aantrekkelijk, aangenaam leesbaar en stilistisch hoogstaand boek, met heerlijk beschouwende passages. In de media terecht bejubeld.