Tiffy is redacteur bij een uitgeverij voor de doe-het-zelf markt. Als zij en haar vriend uit elkaar gaan, blijkt het moeilijk om met haar zeer bescheiden salaris een woning in Londen te vinden. Ze reageert op een advertentie van Leon, een verpleegkundige die 's nachts werkt en die zijn appartement van 18.00 tot 9.00 zou willen verhuren. Ze delen de woning zonder elkaar te zien, maar ze leren elkaar goed kennen via plakbriefjes. Ze worden verwerkt in alle hoofdstukken waar Tiffy en Leon als ik-vertellers afwisselend aan het woord zijn. De hoofdpersonen delen oprechte interesse en inlevingsvermogen voor de mensen. Een goed voorbeeld is een zijlijn over Richie, broer van Leon, die onschuldig in de gevangenis zit. Tiffy vraagt een kennis van haar, die advocaat is, om hulp zonder maar een keer Richie te hebben gezien. Het enige minpunt van het verhaal is dat Tiffy in de dialogen met vrienden niet echt intelligent overkomt. Er wordt veel over hetzelfde gepraat en onopmerkelijke gebeurtenissen worden opgeblazen. Toch is het een zeer positief en laagdrempelig boek voor een breed publiek.