Wanneer haar moeder drie dagen met vriendinnen op reis gaat, logeert Ipek bij haar Turkse vader die in de jaren '70 als gastarbeider naar Duitsland is gekomen. Hij is meubelmaker, eerst op een fabriek, later als zelfstandige. Ipek is in Duitsland geboren en werkt als radiojournalist in Berlijn. Pas op de universiteit heeft ze goed Turks geleerd. Als kind had ze een diepe vertrouwensrelatie met haar vader. Sinds ze volwassen is heerst er een groot zwijgen tussen vader en dochter. Nu wil ze uitzoeken waarom ze elkaars taal niet meer spreken. Een verklaring vindt ze niet. Tussen de karige zinsneden door herinnert Ipek zich haar kinder- en schooltijd, haar vriendinnen en haar grootouders in Turkije. Thema is ook : de consequenties van migratie en het opgroeien en studie van kinderen in de andere cultuur van het nieuwe land. Deze fijnzinnige, doch ook enigszins beklemmende ik-roman heeft ongetwijfeld autobiografische trekken. In 2021 stond het boek op de longlist van de Duitscher Buchpreis. De auteur (1972) is journaliste, schrijft columns en heeft in 2007 haar eerste roman geschreven.