Columns, losse gedachten en observaties, gedichten en brieven, opgedragen aan 'mijn rijpe concertvriend' Dick Woudenberg. De schrijfster interviewde hem ooit en hij was de laatste acht jaar van zijn leven een wegwijzer op haar levenspad. Met verwondering, zonder vastomlijnde plannen, stapt de presentatrice een interview, maar ook het leven in. Daarbij laat ze zich associatief inspireren door de meest uiteenlopende gedachten, zoals van het boeddhisme, Hein Stufkens, Kahlil Gibran, de Kabbala, Etty Hillesum, indianen, de Heidelbergse Catechismus en Huub Oosterhuis. Straattaferelen, contacten met buren, interviews en ziekenhuisbezoeken wisselen elkaar af. Heimwee naar de geborgenheid van 'Saartje en Swiebertje' wordt afgewisseld met 'verwonderingetje spelen' of 'pelgrimmetje spelen'. De columns bevatten geen datum, maar afgaande op de sterfdatum van haar vriend zijn ze van voor september 2017. Geschikt voor alle kijkers en luisteraars van de vele radio- en tv-programma's die Annemiek Schrijver presenteerde. En iedereen die met verwondering zich een weg in het leven zoekt.