Negen verrassende verhalen van ongelijke lengte, waarin de wereld van de mensen in aanraking komt met die van de dieren. Een eend met een gebroken vleugel, een manegepaard, een egel op de weg, mieren in een mierenhoop, verschillende dieren komen in aanraking met steeds verschillende vertelsters. De dieren hebben een naam, of er wordt er een aan hen gegeven, waardoor zij een eigen identiteit krijgen en daarmee een personage in het verhaal worden. In een delicate, geciseleerde, zeer verzorgde stijl weet de schrijfster (1955), zonder pathetisch te worden, steeds een ontroerend ik-verhaal neer te zetten over liefde, dood, verlies, angst. Op de grens van het mysterie van het leven krijgen de verhalen een diepere betekenis. De namen van de dieren, zoals Mensonge, Ulysse, Horatio zijn niet lukraak gekozen, maar hebben een symbolische waarde. Hoe gaan we met elkaar, met dieren, met de natuur, met onze planeet om? In hoeverre zijn mensen en dieren afhankelijk van elkaar? Deze verhalenbundel heeft zeer terecht de Prix de Goncourt de la nouvelle 2019 gewonnen.