Een paar jaar geleden begon het scenarioschrijver en taalliefhebber Rogier Proper op te vallen dat jonge mensen allerlei woorden die hij gebruikte, volstrekt niet meer begrepen. Andersom gebeurde hetzelfde. Hij besefte dat de geschreven taal op telefoons, die vraagt om eenvoud en vaak is verengelst, de ontwikkeling van de taal in een stroomversnelling heeft gebracht.

Woorden komen en gaan altijd, soms omdat een product verdwijnt - zoals de telefooncel - maar vaker door veranderende leefomstandigheden of nieuwe vormen van communicatie. Maar waarom wordt het mooie bonje niet meer gebruikt en ruzie wel? Wie hunkert nog, wie weet nog wat slampamper betekent of bombarie? Proper legde een verzameling aan van zulke fraaie woorden, woorden die soms nauwelijks nog worden gebruikt, of zich ongemerkt verstoppen in de alledaagse taal. Woorden die uitnodigen tot nadenken, als je er even bij stilstaat.

Van Allegaartje tot Zeebenen bevat de bijzonderste, mooist klinkende en inspirerendste woorden uit zijn verzameling. Bij elk ervan schreef hij een persoonlijke toelichting, en zo ontstond een aanstekelijk naslagwerk voor iedereen die geregeld getroffen wordt door herinneringen, melancholie, vragen of juist groot plezier bij de confrontatie met bepaalde taaluitingen. Hartverscheurend. Overrompelend.