Dienstplichtig soldaat Jan Willem Poortman is 21 jaar als hij in 1946 naar 'Indië' vertrekt. Hij schrijft drieënhalf jaar lang bijna dagelijks brieven aan zijn verloofde Aaltje. Die brieven vormen de basis van het boek 'Vader moest naar Indjepoe' van zijn zoon en socioloog Jan Poortman (1952). Aan de hand van brieffragmenten krijgt de lezer in het eerste deel een beeld van Poortman sr., die als mortierschutter voorop loopt bij patrouilles en regelmatig onder vuur ligt. Zelf laat hij zich ook niet onbetuigd bij vuurgevechten. Tegelijk is hij een serieuze, weldenkende jongeman die sterke twijfels heeft over het nut van deze oorlog. Eenmaal terug in Nederland kampt hij met schuldgevoel, angsten en teleurstelling. In deel twee beschrijft Poortman jr. hoe de familie moet leren leven met een lieve vader, die in stresssituaties in blinde woede kan ontsteken. Een verhaal dat je niet vindt in memoires van andere Indiëgangers. Het begrip 'schuld' krijgt door dit knap geschreven boek een andere betekenis. Een interessant perspectief voor iedereen die meer wil weten over de dekolonisatiestrijd in Indonesië.