In de vijftiger jaren vertrok de Nederlandse dichter en kunstschilder Lucebert (pseudoniem Jacobus Swaanswijk) uit een woning in Amsterdam na een scheiding van zijn vriendin en liet bij haar vele gedichten achter. Deze in 2020 ontdekte poëzie is nu gepubliceerd in de bundel 'Vaarwel : achtergelaten gedichten'. De gedichten komen uit de periode waarin er werd 'geëxperimenteerd met woorden' en er ontstond een rijk oeuvre aan Nieuwe Poëzie. De essentie was een zo gecompliceerd mogelijke schets te creëren. Lucebert (1924-1994) slaagde voor deze zelf opgelegde opdracht. Derhalve komen de gedichten van Lucebert niet gemakkelijk binnen. Elk woord biedt een diepere betekenis waarvoor de lezer tijd nodig heeft, bv. de passage uit het gedicht 'helios': 'gras en mijn hoofd van lucht van water het lichaam / granaat aan van de glimlach de wikkende twijg...'. Moeilijk maar boeiend en een feest voor elke poëzieliefhebber. Mét acht pagina's met Luceberts' kunstwerken en een nawoord door Graa Boomsma over het leven van de dichter. Een boek dat een aanwinst vormt voor de Nederlandse poëzie.