Aan de hand van vijf thema's - ontsnapping, kamp, asiel, assimilatie en culturele repatriëring - vertelt de Iraans-Amerikaanse auteur (1979) haar eigen vluchtelingenverhaal en dat van verschillende anderen met wie ze kennismaakte, onder andere tijdens een bezoek aan de kampen op Lesbos. Tegelijk levert ze commentaar op het vluchtelingenbeleid van de Verenigde Staten en Europa. Net als in haar vorige boek moet vooral Nederland het ontgelden. Veel van haar kritiek is overigens terecht. Ze maakt duidelijk hoeveel problematiek voortkomt uit cultuurverschillen. Waar het in Europa bijvoorbeeld geen probleem is om over zaken als homoseksualiteit of verkrachting te spreken, levert dat in andere culturen te veel schaamte op. Zo draaien vluchtelingen om de hete brij heen en worden er vervolgens van beschuldigd een inconsistent verhaal te vertellen. Als schrijfster is Nayerli erg geïnteresseerd in hoe verhalen in verschillende culturen werken. Veel van haar persoonlijke geschiedenis staat al opgetekend in haar roman 'Refuge'(2017)*, maar dit boek is veel informatiever en leesbaarder vanwege een groter perspectief. * 2017-29-5536 (2017/39) én 2018-27-3525 (2018/33). Zie a.i.'s deze week voor de Nederlandse vertaling.