Dit boek uit 1939 van de in 1979 overleden Duitse auteur Arno Schmidt, vertaald en met een nawoord door J.H. Mysjkin, gaat over een ambtenaar die de triestheid en eenzelvigheid van zijn leven beu is en vlucht in een verhouding met de klasgenote van zijn dochter. Daarnaast ontvlucht hij ook de door hem gehate politieke verhoudingen in een verinnerlijkte en fysieke eenzaamheid, waarin hij verandert in een faun-achtig (titel!) wezen en daardoor het leven van een aan alle conventies lak hebbend en lustvol wezen kan leiden. Schmidt is een woordkunstenaar pur sang en dit komt ook terug in de woordkeus en schrijfstijl van zijn vertelling, die absoluut niet makkelijk is. Hij introduceert geheel nieuwe woordcreaties en tracht zo, al vertellend, het bewustwordingsproces talig uit te beelden. Daarnaast belicht deze roman uit de tijd van nationaal socialisme ook de houding van de bourgeoisie en de niet rebellerende intellectuelen en kunstenaars uit die tijd, die zich liever terugtrokken in een soort innerlijke emigratie. Geen gemakkelijke literatuur maar zeer de moeite waard en daardoor buitengewoon aan te bevelen. Kleine letter.