De poëzie van Marcel Messing wortelt diep in het cyclische bestaan van leven en dood.

De gedichtencyclus Tussen Tijd en Tijdloosheid, een aaneenschakeling van drie opeenvolgende dichtbundels, balanceert tussen vergetelheid en een zich-herinneren, tussen niet-weten en weten van het oorspronkelijk bestaan, tussen worden en zijn, tussen tweeheid en eenheid, tussen leven en dood...en uiteindelijk tot voorbij dit alles.