Met 'Tralievader' maakte Carl Friedman (1952) haar debuut. In veertig hoofdstukjes, die nauwelijks een woord te veel geven, beschrijft zij de ervaringen van drie opgroeiende kinderen in een gezin waarvan de vader een verblijf in een concentratiekamp heeft overleefd. Hij kan de herinneringen daaraan niet kwijt raken en moet er dan ook steeds over praten. Zoals het in het boek genoemd wordt: 'hij heeft kamp'. De kinderen reageren daarop ieder op hun eigen manier, uiteraard niet altijd vol begrip. De vader voelt zich vaak de onbegrepene, waarmee hij de toestand er niet eenvoudiger op maakt. Temidden van allerlei botsingen weet de moeder zich echter staande te houden. De gebeurtenissen worden gezien door de ogen van het dochtertje, dat soms een volkomen verkeerde voorstelling heeft - wat een zekere humor aan het boek geeft. Opvallend is hoe de gezinsleden elkaar in liefde geregeld weer vinden. Alhoewel niet alle hoofdstukjes even geslaagd zijn, vormt deze novelle een ontroerend verhaal dat de problematiek duidelijk verwoordt. Het werd gevolgd door het door Jeroen Krabbé verfilmde 'Twee koffers'.