Al vanaf de eerste pagina wordt de lezer op het verkeerde been gezet. Een trend die de rest van het verhaal doorzet. De schrijver put uit een enorme hoeveelheid fantasie, iets wat van de pagina afdruipt. De gecreëerde fantasiewereld is een ietwat bizarre mix van steampunk, oude beschavingen en futuristische sci-fi. Tormance is een stad waar veel verschillende rassen door elkaar heen wonen, niet alleen mensen, maar ook een soort robot-dienaren en necromongers. Al vanaf het begin worden deze concepten ruw op de lezer afgeworpen, waardoor je constant het idee hebt dat je 1-0 achterstaat. Pas na een hoofdstuk of wat kom je erachter dat de hoofdpersoon uit het eerste stuk niet menselijk is. De mysterieuze necromongers blijven een raadsel, tot een flink stuk verder. Wellicht is deze terughoudendheid in het geven van uitleg bewust gedaan om de spanning op te bouwen, echter komt het niet goed uit de verf. Gecombineerd met een wat lyrisch overkomende schrijfstijl maakt dit het lastig om het mysterie te volgen van een geheim dat de hoofdpersoon voor haar overleden Meester bewaakt. Zonde.