Dit is een bijzonder boek, een gedreven boek (uit 1999). Hallucinerend, mystiek en angstaanjagend. Het is surrealistisch en sprookjesachtig. Uit de resten van oude mythen, sagen, religies en moderne en historische gebeurtenissen bouwt de schrijver (1962) aan een eigen mythe met apocalyptische dimensies. In een meeslepende, toverachtige stijl wordt een samenleving verbeeld die ten onder gaat aan de gevolgen van de moord op Prometheus, de jongen-die-het-vuur-achter-zijn-tanden bewaarde. De warmte is vermoord, de kou treedt in. Er komt een ijstijd op, waarin al het bestaande fragmenteert in wezens die op zoek zijn naar warmte. Alle figuren hebben iets met elkaar te maken, zijn elkaars lot en noodlot. De delen van de roman, elk vanuit een ander perspectief geschreven, worden bijeengehouden door dezelfde personages en hun ervaringen, die door dezelfde oergebeurtenis, hetzelfde zoeken. De strijd tussen verval en vooruitgang, herkenbaar in elke cultuur, èn het geloof dat de mensen in hun zoeken naar warmte voor elkaar 'twee zachte spiegels van vlees' zijn, beheersen Verhelsts mythe. Hierin is het een vervolg op zijn vorige boek, 'De kleurenvanger'. Een adembenemend boek in een adembenemende stijl. Bekroond met de Gouden Uil en de Bordewijkprijs.