Sophie en haar moeder zijn samen aan het theedrinken als ineens de deurbel gaat. Het kan niet de melkboer zijn en ook niet de jongen van de groentekar. Maar wie dan wel? Papa heeft zelf zijn sleutels dus die die kan het ook niet zijn. De verrassing is dan ook groot als ze de deur openen. Er staat een grote gestreepte tijger die een onverzadigbare honger heeft. De tijger mag binnenkomen en gaat aan tafel zitten. Vlot geschreven verhaal, met een vriendelijke toonzetting en een interessante verhaallijn. Er is gebruik gemaakt van een duidelijk lettertype. De sfeervolle illustraties ondersteunen het typisch Brits aandoende verhaal goed en staan steeds tussen of naast de tekst. Ze zijn niet omkadert en de achtergrond is wit. De opmaak is hierdoor rustig gehouden. Alhoewel het verhaaltje zelf heel onderhoudend is geschreven, is de afwikkeling van het einde ook een beetje gezocht. Vrolijke en niet te spannend verhaal om voor te lezen, bijvoorbeeld voor het slapen gaan. Voor (Engelstalige) kinderen vanaf 4 jaar.