Peter van Straaten (1935-2016) publiceerde dagelijks een tekening, eerst alleen in Het Parool en later in nog meer dagbladen. Zijn wat krasserige tekenstijl is zeer persoonlijk en daardoor direct herkenbaar. Zijn prenten tonen 'alledaagse' situaties die door de pakkende tekst eronder een extra betekenis krijgen. In dit geval zijn paginagrote zwart-wittekeningen bijeengebracht die jongeren en hun ouders laten zien in allerlei omstandigheden, soms zonder en soms met elkaar. Samen geven zij een beeld van ouders die het ook niet meer weten en van jongeren die aan het experimenteren zijn met het leven en met elkaar. Ieder ervan biedt de aanzet tot een klein verhaaltje dat de lezer/kijker zelf verder kan invullen. Dat is het knappe en unieke aan het werk van Peter van Straaten. Soms is er wel enige secondaire kritiek op de manier waarop hij jongeren gekleed laat gaan. Dat zou ietwat achterlopen. Misschien is dat wel zo, maar waar het om gaat, is dat zijn werk zelf nauwelijks aan veroudering onderhevig is. En dat is heel bijzonder.