Wat de drie theaterteksten met elkaar gemeen hebben, zijn de zeer natuurlijk vloeiende teksten. Er staat steeds geen woord te veel of te weinig in de teksten. Dat zal het spelen ten goede komen, maar het maakt de teksten als leesboek ook erg prettig. De onderwerpen, karakters en plaatsen lopen uiteen, hoewel 'Het menselijk tekort op de pijnbank', de subtitel van het boek, hen toch weer samenbindt. Alle drie zijn het avondvullende voorstellingen. In de eerste twee stukken speelt zang en/of muziek een rol. Alle teksten zijn ruim voorzien van regieaanwijzingen, die soms heel lastig zijn voor te stellen en/of veel van de acteurs zullen vragen. De stukken zijn voor 3-4 spelers, behalve het tweede stuk, waarbij er rollen zijn voor 7 personen. De eerste twee stukken zijn gespeeld in 2010 en het laatste in 2018 en ze kregen allemaal lovende recensies. Het laatste stuk is zeer actueel, omdat daarin wit privilege en andere SJW-thema's (sociale rechtvaardigheid betreffende) aan de orde komen. Dat het bijna ondoenlijk is om helemaal niemand ooit nog te kwetsen, zal af en toe vast voor een komisch effect zorgen. Mooie stukken.