Moderne poëzie die (verschillende vormen van) moederschap als rode draad aanhoudt en van daaruit op aangrijpende wijze zware thema's als leegte, verlies, schuldgevoel en de onomkeerbaarheid van tijd opzoekt. Met woorden wordt uitermate spaarzaam omgegaan en met weinig woorden wordt indrukwekkend veel gezegd. Er wordt een spel mee gespeeld, vooral met bezittelijke en persoonlijke voornaamwoorden; niet overal is duidelijk waarnaar deze verwijzen waardoor eventuele betekenis ongedefinieerd en dynamisch blijft. De beeldspraak is overweldigend krachtig, rijk en diep. De onverwachte connecties binnen de thema's voelen bijna transgressief. De verschillende mogelijkheden roepen gedachten, emoties, beelden en interpretaties op, die een veelheid vormen die bewegend blijft zonder vaststaande betekenis en bij de lezer een intern woeden en onbehaaglijk gevoel van onbestemdheid oproept. Weinig werken weten zo'n indringende, interne reactie bij de lezer los te maken. Boeiend voor iedere lezer. Van Goethem studeerde wijsbegeerte en won met haar debuutbundel 'Een man begraaft een boom'* reeds prijzen. *2015-39-1051 (2016/33).