Laila wil graag op schoot zitten. Bij mama, bij de juf. Maar ze is te zwaar en te groot. As ze haar geluk bij papa beproeft, heeft die geen tijd. Hij stuurt Laila alleen naar bed, ze wordt tenslotte al zo groot. Dan is Laila het zat. Wie groot is, hoeft niet naar bed als het nog licht is. Buiten ontmoet ze een reuzin. Bij haar past ze wel op schoot, maar Laila zit er niet lekker. Ze mist haar papa en mama en gaat naar huis. Groot zijn is niet alleen maar leuk, blijkt uit dit verhaal waarin fantasie een grote rol speelt. Laila kan zich groot en klein maken. Maar hoe groot ze ook wordt, ze heeft altijd behoefte aan op schoot zitten, en ze zoekt net zo lang tot ze een oplossing vindt. De kleurrijke illustraties van Mylo Freeman, bekend van Prinses Arabella, beslaan steeds twee pagina's. Het gebruik van ecoline geeft de illustraties af en toe iets droomachtigs, een mooie tegenstelling tot de verder vrij hoekige tekeningen in harde kleuren. Sommige woorden van de tekst zijn in grotere en vette letters afgedrukt. Ze benadrukken het te groot zijn. Groot worden is leuk, té groot zijn niet. Vanaf ca. 4 jaar.