‘The sun and her flowers’ is de tweede dichtbundel van Rupi Kaur. Deze bundel is in precies dezelfde stijl als de eerste. De gedichten gaan weer over (verbroken) relaties en eigenwaarde. En ook weer over misbruik. In onze tijd waarin #MeToo-tweets lacherigheid opwekken en men zo de echte slachtoffers van seksueel misbruik en verkrachting nog meer beschadigt, is een rauwe stem zoals van Rupi Kaur wel nodig. Ze heeft het verder over vluchtelingen en migranten, met name haar moeder. Ook daar is wat ze zegt nogal wrang. De stijl van Kaur (1992) is niet verheven en niet wat we doorgaans van poëzie zouden willen of verwachten. Het lijkt of ze gewoon maar wat opschrijft en geen enkele moeite doet om er iets van te maken, alsof ze dat zelfs niet eens kan. Maar haar kracht zit in het openkrabben van geheimen en ze in hun naaktheid aan de wereld te tonen. En soms zit er in de eenvoud dan toch die schoonheid die nodig is om zware woorden vleugels te geven. Geschikt voor kenners en niet-kenners van poëzie.