Stapt een vrouw in de trein, dat klinkt als het begin van een grap.
Deze verder onbekend gebleven vrouw die op 12 maart 2020 in de trein stapte op station Amsterdam Sloterdijk naar Zaandam, was echter niet grappig - ze was ziek en uiterst besmettelijk. Ze ging in die plots volle trein precies tegenover Renate zitten, die op haar beurt - eenmaal uit de trein ? zich heel bewust was dat het nog verse, maar al heel gevreesde coronavirus nu wellicht behoorlijk dichtbij kon zijn. Eenmaal thuis: handen wassen, douchen, kleren in de was. De lockdown was nog niet aan de orde, mondkapjes ook niet. Drie dagen later had Renate de eerste koortsverschijnselen, die weer weg-ebten. Op 20 maart werd ze weer ziek, evenals haar echtgenoot Koen. Een week later bracht de ambulance Koen naar het Zaans Medisch Centrum. Weer een week later lag hij op de Intensive Care waar zijn situatie al snel heel kritiek werd.
Dit is Koens persoonlijke verhaal over tweeenveertig dagen in het ziekenhuis gedurende die eerste piek van de corona-pandemie in het inktzwarte voorjaar van 2020. De feiten, de authentieke chats van dag tot dag tussen Renate, familieleden en (aanvankelijk) Koen, en Koens eigen herinneringen aan zowel bizarre, levensechte waandromen als andere gebeurtenissen nemen je mee in een ongekende achtbaan.