Rond 1600 is ons wereldbeeld ingrijpend veranderd. De wereld werd een raderwerk, een mechaniek, en de tijd een klok die de uren regelmatig in steeds hetzelfde tempo wegtikt. De winst is duidelijk: wetenschap en industrie. Maar het verlies evenzeer: al datgene wat niet geteld of gemeten kan worden. Over dat laatste heeft Joke Hermsen, schrijfster en filosofe, een aantal essays geschreven en die vervolgens bewerkt en uitgebreid tot een boek. Centraal staat een andere ervaring van de tijd, waar je de klok voor moet vergeten. Filosofen als Bergson en Bloch, schrijvers als Proust en Woolf, de muziek van Simeon ten Holt, de portretten van Margriet Luyten en de schilderijen van Mark Rothko: stuk voor stuk bieden ze zicht op een wereld van wachten, van rust en aandacht, van verveling ook, en van creativiteit. Een wereld die zo vaak verdwijnt achter de haast en de hype van de dag. Een boeiend panorama, met maar een minpunt: een boek dat zo vaak verwijst en citeert, zou dat consequent moeten doen en een literatuurlijst moeten hebben. Met afbeeldingen tussen de tekst en een katern illustraties in zwart-wit. Vrijwel ongewijzigde herdruk.