De Nijmeegse oudhistoricus Anton van Hooff behandelt vanuit verschillende invalshoeken ideeën over de dood in de klassieke oudheid. Van Hooff, onder andere bekend van eerder werk over zelfdoding in de oudheid, heeft voor een thematische opzet gekozen: in verschillende hoofdstukken en paragrafen komen allerlei gebruiken, gedachten en voorschriften aan de orde over dood, begrafenis, zelfdoding, hiernamaalsgeloof, troost en herinnering. Het boek bestrijkt twaalf eeuwen, vanaf Homerus (achtste eeuw v.Chr.) tot en met Augustinus (vierde eeuw na Chr.), maar in de thematische opzet verdwijnt de chronologie uit het oog. De vlotte pen van de auteur en de sterk anekdotische inslag van het boek maken het prettig leesbaar voor een breed publiek. Met twee katernen afbeeldingen in kleur, eindnoten, een lijst van geraadpleegde literatuur en een register.