1947. Door de extreme droogte rondom Bar Harbor, Maine, branden er 156 huizen af. Ook de 23-jarige Grace raakt alles kwijt. Ze is getrouwd met Gene, met wie ze twee kleine kinderen heeft, en ze is ongewenst zwanger van een derde, wat uitloopt op een miskraam. Gene is vertrokken om bij het blussen te helpen. Berooid van alles trekt Grace met haar moeder en kinderen in het luxe Victoriaanse huis van Genes moeder, die pas is overleden. Daar treft ze Aidon aan, een pianist die er zo maar is ingetrokken. Ze laat hem blijven, wordt verliefd en voor hij naar Boston vertrekt, hebben ze een hartstochtelijke nacht. Grace neemt een baan als assistente bij de plaatselijke huisarts. Dan komt Gene opeens thuis. Hij heeft met hevige brandwonden drie maanden in coma gelegen en is lichamelijk en geestelijk een wrak. Grace knapt er volledig op af, verkoopt de juwelen van haar schoonmoeder en vlucht in 1948 met haar kinderen naar een vriendin in Nova Scotia. Door toeval ontmoet ze Aidon weer. Het verhaal is geschreven vanuit Grace. Haar emoties, acties en bedenkingen zijn verwoord. Enerzijds is ze daadkrachtig, maar daarnaast ook egocentrisch en irritant.