In deze opmerkelijke roman, waarin we Norbert Vijgh zien opgroeien van jongetje van ongeveer negen tot een bijna volwassene van twintig, staat in ieder hoofdstuk een spel centraal. Achtervolgingen met vriendjes in het bos stokjes opdrijven in de beek schaken leren van een leraar die meer onderwijst dan schaken alleen rotzooi trappen op de bouw en daardoor in reëel gevaar belanden scrabbelen en je overtroefd weten - via het spel ontstaat gaandeweg de biografie van Norbert. Een jongen die met overgave de schoonheid van een jeugd ervaart alsof hij al weet dat het leven dan feller, waarachtiger is dan het later ooit zal zijn.
Stephan Enter, bij zijn twee eerdere boeken geroemd om zijn stijl en diepgang, heeft zijn roman zo vormgegeven dat ieder hoofdstuk een eigen sfeer ademt waarbij toon en zelfs stijl steeds licht veranderen - van avontuurlijk tot archaïsch, van dromerig en nostalgisch tot rauw en scherp realistisch. Het maakt Spel tot een poëtisch, betoverend boek. Het werd dan ook unaniem lovend ontvangen.