Anne Vegter (1958) neemt haar tijd. Tussen het verschijnen van haar eerste bundel 'Het veerde' en haar tweede 'Aandelen en obligaties' zat elf jaar. Tussen haar tweede en haar nieuwste -'Spamfighter'- zit vijf jaar. Ze schreef 29 gedichten die elkaar in alfabetische volgorde opvolgen. Vegter staat bekend om haar eigenzinnige toon. Ook nu weer vind je die terug. Gaandeweg de bundel begint die toon je steeds meer te passen. Als nieuwe schoenen lijken de eerste gedichten even te klemmen, maar daarna ga je er steeds beter op lopen. Geen gympies, maar schoenen die je moet leren verstaan. Vegters poëzie is voor gevorderden, maar als je deze bundel leest, weet je dat het het leren lopen waard was: 'We hokten in dierentuinen. Apen zuchtten. We aaiden het geluk van een / verdwijning. We braken speeltuinen open, schommels onzin, we matten stoepranden // en pulkten in het fluim van een veteraan.' uit het gedicht 'Repeteren / figuranten'. De titel van de bundel is mooi en het had geen andere kunnen zijn: 'Spamfighter' laat al het overbodige buiten, en verleent alleen toegang aan wat ertoe doet.