Burgersdijk (1879) was de eerste die alle 154 sonnetten van Shakespeare in het Nederlands vertaalde en in de twintigste eeuw is dit werkstuk vier keer herhaald. In 1993 schoof Peter Verstegen bij als pionier - want pionierswerk blijft het. De sonnetten bevatten bespiegelingen over de bekoringen van de geliefde, over de onverwoestbaarheid en tegelijk verwoestende kracht van de natuur en over de plicht van de mens zich voort te planten, via nageslacht of kunstwerken. Shakespeare's bloesemende taal en zijn nerveuze, maar altijd briljant gekanaliseerde gedachtegang zijn moeilijk in het Nederlands te vangen. De eerdere vertaling van Van Elden straalde rust uit, maar was weinig kleurrijk; de latere van Jonk was wel kleurrijk, maar ongelijkmatig. Ook Verstegen heeft niet het laatste woord, want al is ook zijn liefdevolle aanpak notoir, bij hem is de moeilijkheid van de klus over de hele linie iets te merkbaar gebleven. De sonnetten staan steeds op de linkerpagina in het Engels afgedrukt en op de rechterpagina in de Nederlandse vertaling. Nuttig voor studenten en andere geïnteresseerden is dat Verstegen in een uitgebreid commentaar van meer dan tweehonderd pagina's bij elk sonnet een prozavertaling en een beknopte toelichting geeft. Ongewijzigde herdruk.