Nieuwe gedichten van de veelgelezen Judith Herzberg. Een bundel vol variatie van licht en zwaar. Licht (waaruit de titel van het geheel komt): 'Soms vaak' // Een bok staat / bij gebrek aan berg / vaak bovenop / zijn hok.' Er zit nog wel een laag onder, maar je leest wat er bovenop. Heel sterk is zij juist daarin: een nuchter zeggen, dat de emotie niet afvlakt maar inbedt in het dagelijkse en vaak opvangt met kleine gein. Dat laatste is dan ook wel eens echt verraderlijk, opeens prikt het toch door de huid van je ziel heen. Zij is alweer verder, kom nou. Zij schrijft soms ook gedichten die ontstaan als uit een woord, een begrip dat wordt afgezet tegen een ander dat er op lijkt en toch zo heel anders is. Een fijn inzicht in de psyche in o.a. 'Voor nieuw verheugen het bangst' en de relatie tussen oud en jong, beide kent ze uit ervaring, dat is weer een zegen van 'de leeftijd'. Heel mooi is 'Abstract' over het ontstaan van beeldende kunst (dubbele inspiratie hier van schilder en dichter). Een deel van de gedichten is eerder gepubliceerd in 'Staalkaart'*, Poëtry International, gedichtendag 2001. *a.i. 2001-10-0-179 (15 blz.).