Deze dertig reportages verschenen tussen 2009 en 2020 o.a. in de NRC en Humo. Grunberg ging op reis om 'onder de mensen te gaan en zo een betere schrijver te worden'. Sommige verhalen, zoals die over Irak, verdienen nauwelijks de journalistieke kwalificatie 'reportage', omdat Grunberg daarin weinig vragen aan de werkelijkheid stelt, mensen niet tegenspreekt als ze aperte onzin debiteren en ervoor kiest eerste indrukken, anekdotische situaties en korte uitspraken te verzamelen. Die vrijblijvendheid van de 'getuige' heeft af en toe wel zijn charme, maar de reportages waarin hij aan 'participerende' journalistiek doet, o.m. als masseur in het arme Roemenië, arbeider in slachthuizen en als meeloper bij de acute dienst van de psychiatrie in Rotterdam, zijn veel preciezer en informatiever, over de realiteit en over hemzelf. Ook de filosofische, visuele en literaire associaties zijn er sterker. Op zoek naar liefde en seks in de VS beleeft de lezer ook het einde van de relatie tussen Grunberg en zijn zwangere vriendin Roos mee, maar in andere verhalen is het persoonlijke eveneens alom aanwezig. Vooral voor de Grunberg-liefhebbers. Enkele reportages zijn erg oppervlakkig en ook op de actualiteit ervan is, nu jaren later, soms nogal wat af te dingen.