Het jonge meisje Maya lijdt in zo'n hevige mate aan slapeloosheid dat ze vervreemdt van de mensen (en geliefden) om haar heen. 's Nachts dwaalt ze door de stad en houdt ze andere mensen uit hun slaap door belletje te trekken. Tijdens een van deze bizarre nachten ontmoet ze de veel oudere Benoit die al veel langer aan slapeloosheid lijdt. Er ontstaat een vriendschaps- en liefdesrelatie tussen de twee, die niet onstabiel lijkt, maar toch zeer intens blijkt te zijn. Maya en Benoit vertellen om beurten hun eigen geschiedenis. In het begin van het boek kun je begrip hebben voor de hoofdpersonen en kun je je nog identificeren met hen, maar allengs wordt het verhaal absurdistischer en grimmiger en dus moeilijker te volgen. Aan dit boek is te merken dat de auteur tevens scenarioschrijfster is; het verhaal trekt als het ware als een film aan je voorbij. Zeer beeldend geschreven in een heel eigen stijl. Winnaar Gouden Ezelsoor 2005 voor beste debuut.