Zo simpel als de titel suggereert, is dit boek niet. Het gaat over een directieve vorm van psychotherapie. Het oplossingsgericht denken en eraan werken heeft als basisvisie dat ieder mens een eigen krachtbron heeft, maar die kan verborgen blijven onder de eigen ellende. De mens wil uiteindelijk gelukkig zijn, die mens staat centraal, functionerend in een relatienetwerk. De essentie van de theorie in dit boek gaat terug op Milton H. Erickson (een bekende therapeut) die de directieve / paradoxale therapievorm heeft ontwikkeld, met opdrachten (directieven) die de cliënt in een leersituatie plaatsen om aan zijn probleem te werken. Er is een aantal basisaxioma's, onder andere het klavertjevier van cognitie-emotie-gedrag-interactie of dat van het functioneren in een systeem. Deze wetten worden uitgewerkt met voorbeelden. Dan zijn er de basisregels van het gezonde verstand. Er wordt ook veel aandacht gegeven aan de taal, want psychotherapeuten zijn experts in communicatie. Taal is de transportband van ideeën en gevoelens en in de interactie stijgt het naar een transverbale taal. De schrijver is psychonalyticus maar 'bekeerd' tot deze vorm van psychotherapie. Een degelijk, praktisch gefundeerd boek van Nederlandse bodem met een uitgebreide en genuanceerde theorie.