De traditie van Vergilius enten op het huidige westerse verdienmodel? Dat is nogal een ambitie waar de achterflap van het debuut van Dominique De Groen (1991) van getuigt. Haar gedichten, gebaseerd op ervaringen in de kledinglogistiek, vertellen op prozaïsche wijze over het complete proces, van de kiem via kinderarbeid tot de recycling. Ze wijst op de groeiende monocultuur met woorden als 'supply chain', 'fast-fashion' en 'Fortune International Ltd'. Begrippen als 'ethyleenglycol', natriumhydroxidebad', 'letheïsch chloorbenzeen' en vele andere verraden een onderzoekende aard. Hoe langer de lezer leest, des te overtuigender haar kritische opstelling gestalte krijgt. De conclusie is onvermijdelijk minder verrassend dan de aanpak: 'een informele economie / van sisyfusarbeid // en wanneer alles is uitgebeend / en uitgevezeld / rest een hoopje synthetisch materiaal / uitgehold / ontdaan van iedere waarde'. De Groen komt evenwel met een opmerkelijke eersteling, die vanwege de maatschappelijke betrokkenheid en lexicale energie meer verdient dan een handvol besprekingen. Blijven volgen dus! Moeilijk maar origineel poëziedebuut, maatschappelijk belangrijk en literair vol beloften.